HUMAN ADVISOR PROJECT

Ascolta l'articolo

Έχουμε συνέντευξη σήμερα, Gianpaolo Marcucci, κοινωνιολόγος, δάσκαλος και πτυχιούχος ψυχολογικών επιστημών, ο οποίος έχει σχεδιάσει ένα ανθρωπιστικό έργο που ξεκινά από το Friuli και φτάνει στην Αφρική.

Τζιανπάολο, πώς προέκυψε η ιδέα για το έργο;

Το 2017 μετακόμισα στο Friuli όπου ξεκίνησα ένα μη κερδοσκοπικό έργο επικεντρώθηκε στη διάδοση της πρακτικής της νοοτροπίας και της συναισθηματικής νοημοσύνης, από επιστημονική και βιωματική άποψη. Η πρόθεση ήταν να κάνω την εμπειρία μου στον τομέα διαθέσιμη στους ανθρώπους της κοινότητας Friuli που με φιλοξένησε. Τα πράγματα πήγαν καλά και στις εβδομαδιαίες συναντήσεις συνάντησα πολλούς υπέροχους ανθρώπους. Μετά από περίπου 3 χρόνια αποφάσισα να προτείνω στους ανθρώπους που ήρθαν στα μαθήματα να κάνουν μαζί ένα έργο που δεν ήταν πλέον επικεντρωμένο μόνο στο να αισθάνονται καλά «προσωπικά», αλλά που περιελάμβανε και άλλους, ειδικά τους πιο ατυχείς. Ακριβώς στην αρχή του έργου, η πανδημία Covid-19 έφτασε, η οποία είδε ολόκληρο τον κόσμο να σταματά.

Έτσι, διακόψαμε προσωρινά το έργο από δημόσια άποψη, αλλά αποφασίσαμε να συνεχίσουμε να σκεφτόμαστε τι θα κάνουμε μόλις τελειώσει η πανδημία, δουλεύοντας δίπλα-δίπλα (κυρίως διαδικτυακά όπως όλοι οι άλλοι, αλλά συνεχίζοντας να προσπαθούμε όσο το δυνατόν περισσότερο να μείνουμε ενωμένοι). Κατά την περίοδο της πανδημίας, εμφανίστηκαν όμορφες ιδέες και έτσι δημιουργήσαμε το Human Advisor Project, ένα έργο που στοχεύει στην παροχή βοήθειας σε άλλους. Ανθρώπινος Σύμβουλος σημαίνει «ανθρώπινος σύμβουλος» ή ένα πρόσωπο που θέτει τον εαυτό του στη διάθεση του άλλου, για ό, τι χρειάζεται ο άλλος. Τα πρώτα έργα ήταν στην πραγματικότητα για να βοηθήσει τους ηλικιωμένους και τα παιδιά σε τοπικό επίπεδο, κατά τη γνώμη μας η πιο πληγείσες από την πανδημία, αλλά στη συνέχεια θέλαμε να διευρύνει το όραμά μας και έτσι ξεκίνησε περισσότερα έργα μεγάλη ανάσα.

Εδώ ήθελα πραγματικά να μιλήσω για την πιο παγκόσμια ιδέα στο πλαίσιο του έργου, είδα ότι έχετε έργα στην Αφρική και ότι θα βοηθήσετε Ουκρανούς πρόσφυγες και ασθενείς με καρκίνο, θέλετε να μου μιλήσετε για αυτά τα έργα και την ιδέα μιας «ήπιας επανάστασης» για την οποία μιλάτε στην παρουσίαση στο ιστοσελίδα;

Ναι, έχουμε ένα πρότζεκτ στην Αφρική που είναι η δημιουργία ενός σχολείου για 10 παιδιά, μισά αγόρια και μισά κορίτσια και στη συνέχεια ένα έργο για να ανοίξει ένα Κέντρο Υγείας, το οποίο θα είναι το αντίστοιχο εκεί των νοσοκομείων μας. Στη συνέχεια αποφασίσαμε να δανείσουμε την έδρα μας στο Ούντινε για Ουκρανούς πρόσφυγες και σχεδιάζουμε μια εκδήλωση πρόληψης και υγείας σε συνεργασία με την LILT (Ιταλική Λίγκα κατά του Καρκίνου). Πρόκειται για προγράμματα που αποσκοπούν στην ευαισθητοποίηση σχετικά με το θέμα της αλληλεγγύης, το οποίο είναι κεντρικό στοιχείο του σχεδίου μας, το οποίο βασίζεται στη διάδοση του μηνύματος ότι οποιοσδήποτε, με καλή θέληση και ανοιχτότητα καρδιάς, μπορεί, χωρίς μεγάλους πόρους, ή μέσα ενημέρωσης και πολιτική πίσω τους, να συμβάλει στη βελτίωση του κόσμου, πραγματικά, όπως κάνουμε με αυτά τα έργα, τα οποία επί του παρόντος δεν χρηματοδοτούνται ούτε χρηματοδοτούνται από κανέναν εκτός από εμάς.

Αυτή είναι η ήπια επανάσταση: να δείξουμε σε όλους ότι κάτι θαυμάσιο μπορεί να γίνει ακόμη και χωρίς να περιμένει τη βοήθεια θεσμικών οργάνων ή μεγάλων εταιρειών. Απλά κάνοντάς το. Μου μιλάς για «παγκόσμια «και αυτό είναι απολύτως σωστό. Προσθέτω επίσης μια άλλη λέξη που είναι η βάση του έργου: «Glocal». Στην πραγματικότητα, το Πρόγραμμα Ανθρωπίνων Συμβούλων θέλει να προωθήσει την ιδέα ότι η καλύτερη από τις πιθανές εξελίξεις, ακολουθώντας την προσέγγιση ενός από τους πολλούς δασκάλους μου που είναι ο Zygmunt Bauman, είναι αυτή μιας παγκοσμιοποίησης που δεν ξεχνά τη σημασία της τοπικότητας, μιας «γλωσσοποίησης». Με βάση αυτή την έννοια του «glocal», το έργο στοχεύει στην προώθηση του σχηματισμού τοπικών κοινοτήτων, διασυνδεδεμένων παγκοσμίως μέσω του δικτύου, που ζουν σε αρμονία μεταξύ τους. Η αίσθηση της κοινότητας έχει χαθεί στη σημερινή εξαιρετικά διαμεσολαβημένη και παγκοσμιοποιημένη κοινωνία και, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να ανακτηθεί και, εν μέρει και χωρίς αφέλεια ή φανατισμό, να αποσυνδεθεί από τη θρησκευτική και ιδεολογική σφαίρα.